เมื่อสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียขึ้นครองราชย์ในบริเตนใหญ่ในปี พ.ศ. 2380 ภาพยนตร์ลามกเรื่องแรกได้รับการปล่อยตัว ภาพยนตร์เหล่านี้มักมีเรต R สูงกว่า National Geographic และมีความชัดเจนมากกว่า ยุควิกตอเรียถือเป็นยุคทองของสื่อลามกทั้งในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ ตัวอย่างที่รู้จักกันดีที่สุดของยุควิกตอเรียคืออัตชีวประวัติเล่มใหญ่ My Secret Life (1890) เป็นเรื่องราวชีวิตของสุภาพบุรุษชาวอังกฤษที่แสวงหาความพึงพอใจทางเพศและส่วนลึกของสังคมที่เคร่งครัด
ตัวอย่างแรกๆ ของภาพลามกอนาจารถูกดำเนินคดีภายใต้กฎหมาย 'pimping' และ 'pandering' แต่ในปัจจุบันมีการใช้คำเหล่านี้น้อยมาก แมงดาคือบุคคลที่ได้รับเงินจากการแสวงประโยชน์จากโสเภณี ในทางกลับกัน คนขี้โกงสนับสนุนการค้าประเวณีเพื่อให้ได้รับการยอมรับจากสังคม อย่างไรก็ตาม อุตสาหกรรมภาพอนาจารไม่ได้ใช้ข้อกำหนดเหล่านี้และไม่เชื่อในเงื่อนไขเหล่านี้
ด้วยเหตุนี้ อุตสาหกรรมภาพอนาจารจึงกลายเป็นธุรกิจมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ โดยมีกำไรมาจากการผลิตและจัดจำหน่ายมือสมัครเล่น ด้วยเหตุนี้ อุตสาหกรรมจึงกำลังอยู่ระหว่างการเปลี่ยนแปลง โดยมีแบรนด์ที่มีเสน่ห์น้อยกว่าที่ครองผลกำไร แทนที่จะเป็นอุตสาหกรรมดั้งเดิมที่ครอบงำโดยแบรนด์ที่มีเสน่ห์ อินเทอร์เน็ตได้สร้างตลาดฟรีสำหรับการจำหน่ายภาพอนาจาร แม้ว่าจะมีการประท้วงทั้งในและต่างประเทศเป็นจำนวนมาก แต่ความพยายามเหล่านี้ไม่ได้มีอิทธิพลต่อสื่อลามกออนไลน์ส่วนใหญ่
อินเทอร์เน็ตยังช่วยเปลี่ยนวัฒนธรรมของภาพลามกอนาจาร วัสดุดั้งเดิมจำนวนมากถูกลบออก ไม่มีการเซ็นเซอร์ แต่เนื้อหาได้รับการฆ่าเชื้อและกลายเป็นกระแสหลัก หลายคนคุ้นเคยกับภาพลามกอนาจาร และถึงแม้จะไม่เหมาะสมสำหรับเด็ก แต่ภาพลามกอนาจารกลับกลายเป็นอุตสาหกรรมที่ทำกำไรได้ แต่แนวโน้มนี้กำลังเปลี่ยนแปลง ผู้ผลิตตอนนี้สร้างรายได้มากกว่าเมื่อก่อนมาก
จำเป็นต้องมีคำจำกัดความของภาพลามกอนาจารที่ถูกต้องมากขึ้นเพื่อทำให้การดำเนินงานของอุตสาหกรรมโปร่งใสต่อสาธารณะ ประวัติศาสตร์ของอินเทอร์เน็ตได้ปูทางไปสู่ภาพอนาจาร ซึ่งกลายเป็นบรรทัดฐานในยุคปัจจุบัน สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าอินเทอร์เน็ตได้เปลี่ยนกฎเกณฑ์ของอุตสาหกรรมภาพลามกอนาจาร และสิ่งนี้ได้นำไปสู่การเติบโตล่าสุด ยังมีกฎหมายสองสามฉบับที่คุ้มครองสิทธิของบุคคลและความเป็นส่วนตัวของประชาชนทั่วไป
ในศตวรรษที่ 21 ภาพลามกอนาจารได้กลายเป็นสนามรบในระบบกฎหมายของสหรัฐอเมริกา ศาลพยายามหาจุดกึ่งกลางระหว่างการเซ็นเซอร์และเสรีภาพในการพูด ด้วยเหตุนี้ การโต้เถียงเกี่ยวกับภาพอนาจารจึงเปลี่ยนไปอย่างมากตั้งแต่ทศวรรษ 1970 เมื่อสตรีนิยมนำเสนอทฤษฎีใหม่ ในช่วงทศวรรษ 1980 นักสตรีนิยมได้สร้างความเชื่อมโยงระหว่างภาพลามกอนาจารและความรุนแรง พวกเขาเสนอกฎหมายเพื่อควบคุมภาพลามกอนาจาร และข้อเสนอเหล่านี้ถูกคัดค้านโดยประธานาธิบดีเรแกน
ก่อนที่อินเทอร์เน็ตจะมีภาพลามกอนาจารในร้านหนังสือสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น การเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตที่ช้าและไฟล์ขนาดใหญ่ทำให้ไม่สามารถแชร์ภาพลามกอนาจารได้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีภาพลามกอนาจารสำหรับการบริโภคในที่สาธารณะ อันที่จริงมันไม่ได้รับอนุญาตให้ขายในที่สาธารณะด้วยซ้ำ มันถูกห้ามในบางสถานที่ในยุโรป แต่ต่อมาถูกกฎหมายในสหรัฐอเมริกา อาจมีการโต้แย้งที่คล้ายกันในพระคัมภีร์
ในสหรัฐอเมริกา ภาพลามกอนาจารถูกกำหนดอย่างกว้างๆ ในแง่ของเนื้อหา เป็นสื่อเซ็กซี่ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องเพศ สามารถพบได้ในภาพยนตร์ วิดีโอ และการบันทึกเสียง คำว่า "ลามกอนาจาร" เป็นคำหยาบคาย แต่หลายสิ่งหลายอย่างจัดเป็นภาพลามกอนาจารได้ แม้ว่าภาพยนตร์อาจผิดกฎหมายในบางประเทศ แต่คำนี้มักใช้ในแง่ลบ
อย่างไรก็ตาม นักเสรีนิยมบางคนยอมรับว่าภาพลามกอนาจารเป็นวิธีการสื่อสารที่ถูกต้องตามกฎหมาย แม้ว่าจะสามารถช่วยผู้หญิงได้ แต่ภาพอนาจารก็ทำร้ายผู้หญิงได้เช่นกัน ด้วยเหตุนี้ บางคนอาจเลือกที่จะไม่ดูหนังโป๊xxxบนคอมพิวเตอร์ของตน นี่คือเหตุผลที่สำหรับพวกเขา การดูวิดีโอโป๊เป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่พวกเสรีนิยมบางคน รวมทั้งพวกที่สนับสนุนเสรีภาพในการแสดงออก ต่อต้านเนื้อหาลามกอนาจาร การห้ามเซ็นเซอร์เป็นสิ่งผิดกฎหมายในทุกประเทศ
ประวัติของมันถูกผสม ในช่วงแรกๆ ภาพลามกอนาจารเป็นเรื่องของการสร้างความรักบนเตียง และความนิยมของภาพลามกอนาจารก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่อุตสาหกรรมภาพอนาจารในปัจจุบันถูกกล่าวหาว่าเพิ่มความรุนแรงและการล่วงละเมิดทางเพศของเด็กสาว ศาสตราจารย์ด้านเพศศึกษาอธิบายว่าคำจำกัดความของ "สื่อลามก" เริ่มเป็นไปตามคำจำกัดความทางวิชาการในทศวรรษ 1600 คำว่า "ภาพลามกอนาจาร" เป็นภาพที่ละเมิดข้อห้ามทางสังคมและมีขึ้นเพื่อปลุกเร้าผู้ชม